معرفی مختصر جناب آقای دکتر مهرداد ملکزاده
مهرداد ملکزاده در اردیبهشت ماه سال ۱۳۴۸ در خانواده‌ای اصالتاً ترک‌زبان (از مهاجران باکو) در تهران به دنیا آمد. وی پس از طی مراحل تحصیلیِ کاردانی باستان‌شناسی (۱۳۷۱)، کار‌شناسی موزه‌داری (۱۳۸۱) و کار‌شناسی ارشد باستان‌شناسی (۱۳۸۴)، دکتری خود را در باستان‌شناسی دوران تاریخی ایران از دانشگاه تربیت مدرس گرفت (۱۳۹۱). وی به باستان‌شناسی و تاریخ هزارۀ یکم قم ایران علاقه دارد؛ مطالعات باستان‌شناختی و تاریخی او عمدتاً معطوف به پژوهش و کاوش در محوطه‌های عصر آهن پایانی، عصر آهنِ۳ یا اصطلاحاً «دورۀ ماد» (۸۵۰ تا ۵۵۰ قم) است؛ از او تاکنون بیش از ۷۰ مقالۀ تخصصی در این زمینه منتشر شده است و از میان نوشته‌های او می‌توان به مقالاتی چون: «اَندیه: شاهک‌نشینی در سرزمین ماد بزرگ و شاهکارهای هنری مارلیک» (۱۳۷۳)، «شاهک‌نشین اَبدَدانَ در ماد غربی» (۱۳۷۴)، «یک مأخذ سریانی در تاریخ ماد» (۱۳۷۵)، «یادداشتهای مادی: جایگاه ماد‌ها در تاریخ ایران» (۱۳۷۶)، «مادهای ایرانی‌زبان و مادهای اَنیرانی‌زبان» (۱۳۷۶)، «سرزمین پریان در خاک مادستان» (۱۳۸۱)، «پایان نبرد پنج سالۀ ماد و لودیه و خورشید‌گرفتگی ۵۸۵ قم» (۱۳۸۱)، «تیغ مادی در نیام جنگاوران سیلک» (۱۳۸۱)، «دژهای مادی و سپاهیان آشوری» (۱۳۸۲)، «پادشاهی مانا، دورۀ ماد و تاریخ ایران باستان» (۱۳۸۸)، «بله کوروش پارسی بود» (۱۳۹۱)،«نام و نشانِ واپسین شهریار مادان: آستواگِس / ایشتوویگو / ارشتی‌وَئیگَ» (۱۳۹۴)، «هَرمامیثرِس: یک نام “مادی” در فهرست پادشاهان آشور!» (۱۳۹۸)؛ و از کتابهای او به ۵۸۵ قم (۱۳۹۶) و تواریخ، کتاب یکم، بند ۱۱۴: بازگفتی یونانی از یک داستان کهن ایرانی (۱۳۹۹) اشاره کرد.
نزدیک به ۱۰۰ فصل کار پژوهشی میدانی باستان‌شناختی در کارنامۀ او دیده می‌شود؛ از جمله عضویت در کاوشهای کوه خواجۀ زابل، جزیرۀ کیش، چهرآباد زنجان، هگمتانۀ همدان، سُرخ‌دُم لکی، زیویۀ سقز، قلی‌درویش جمکران، پردیس قرچک؛ نیز معاونت کاوشهای هگمتانه، و سرپرستی بر پژوهشها و کاوشهای باستان‌شناختی «دژ مادی» بیستون، گیان نهاوند، کرفس رزن، زاربلاغ علی‌آباد قم، واسون کهک قم، شهر شلموط خورآباد قم، کلاک کرج، سنگ‌تراشان خرم‌آ‌باد، غلام‌تپۀ جعفرآباد کاشان، نوشی‌جان تپۀ ملایر و گونسپان پاتپۀ ملایر، چیاسبز غربی رماوند لرستان و گورستان مرسین شهمیرزاد، هگمتانۀ همدان و نارین‌قلعۀ میبد.
مهرداد ملکزاده استادیار پژوهشی گروه دوران تاریخی پژوهشکدۀ باستان‌شناسی (ICAR) پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری (ICHTO)، عضو و دبیر «کارگروه تخصصی واژه‌گزینی باستان‌شناسی فرهنگستان زبان و ادب فارسی» است؛ او عضو «انجمن علمی باستان‌شناسی ایران» (SOIA)، و «جامعۀ باستان‌شناسی ایران» (SIA)، و «انجمن ایرانی تاریخ» (ISH) و «انجمن زبان‌شناسی ایران» (LSI) بوده و هست؛ او در فاصلۀ سالهای ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸ مدیر امور پژوهشی، معاونت پژوهشی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری بود و از سال ۱۳۹۸ تاکنون سرپرست مرکز سیاست‌گذاری و آینده‌پژوهی، پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری است. وی همچنین از سال ۱۴۰۱ تاکنون مسئول بخش باستان‌شناسی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهشهای ایرانی و اسلامی) است.
